Με μια βαλίτσα να κόβει τα δάκτυλα
Σταθερά και με βήμα βαρύ πορεύομαι
Γεμάτος έξεις κι ένστικτα ανικανοποίητα
Δίπλα εσύ, γιομάτη με μύρια παράπονα.
Σε ρωτώ για το πώς θα βαθμολογούσες
Την εμπειρία στο σπίτι με τα φαντάσματα
«Βάζω ένα επτά, αυτό ταιριάζει. Εσύ τι λες»;
«Έξι, για τις φρούδες ελπίδες και τα νεύρα».
Πεινασμένοι, σταματάμε και κοντοστεκόμαστε
Στο Πάρκο Ελευθερίας
οι ταμπέλες δείχνουν ίσια στο Λυκαβηττό
Στο μαγεμένο λόφο που ακόμη δεν έχω πατήσει
Και ο Βενιζέλος δείχνει βλοσυρός το Αρεταίειο με ύφος σκληρό.
Έρχεται η φίλη σου, ομολογώ τη ζηλεύω λίγο
Γιατί έχεις καιρό πολύ να με προσέξεις τόσο
Μια ομάδα πέντε νοματαίων στο βάθος
Ασκεί την τέχνη του Φάλουν ντάφα
Γίνονται ένα με το φύσημα τ’ αγέρα
Με αργές διατάσεις και βαθιές αναπνοές
Που δεν ξέρω σε τι ακριβώς αποσκοπούνε
Ξέρω όμως σίγουρα πως στην Κίνα θα ήταν φυλακισμένοι.
Στο Πάρκο Ελευθερίας, είμαστε καθισμένοι στα γρασίδια
Κοιτώ τα φύλλα και τα μαλλιά σου να τα θωπεύει ο άνεμος
Σκεπτόμενος ότι τελικά, όλα είναι παραδόξως όμορφα.
Αλλά φεύγω, μη φοβάσαι, να χαρείς μόνη τη φίλη σου.
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε