Μπολ Φυστίκια

Υπάρχει ένα κενό στα ανθρώπινα πράγματα, μια χρονική καθυστέρηση απ’ το τώρα ως το πάντα ή αλλιώς ένα ανεπαίσθητο πάγωμα στη διαδρομή ενός μετρονόμου το δείχτη.

Και το ποτάμι παίρνει τις βαλίτσες μας Και η βροχή αμβλύνει τις γωνιές των δρόμων Και ο σκύλος μας παρατηρεί στοχαστικά

Αποσύρεσαι μέσα σου και γίνεσαι φίλος με το κακό

Χώμα κόκκινο και ξεραμένο Οι ενοχές Σ’ ένα λειβάδι άσπαρτο για χρόνια

Καθώς ξεφλουδίζεται ο κόσμος και όλα παίρνουν τώρα την αυθεντική και πιο πλήρη τους μορφή: την πρώτη κι έσχατη//