Και το ποτάμι παίρνει τις βαλίτσες μας
Και η βροχή αμβλύνει τις γωνιές των δρόμων
Και ο σκύλος μας παρατηρεί στοχαστικά
Και μεις κλαίμε ή ακούμε ή βλέπουμε
τα θρύψαλα των πραγμάτων
σε σμίκρυνση: τόση όση και η κραυγή μου
καθώς περνάς απέναντι
διάφανη πια
και παραλαμβάνεις τα βαφτιστικά μου ρούχα.
Και τα σπίτια ξεριζώνουν τα ύψη τους:
ας μη ματώνουμε τα χέρια μας
οι σκιές ας κατακτήσουν τους χάρτες μας, τα τετράδια μας, τα λόγια μας
ας ετοιμαζόμαστε
χωρίς λεξικά, χωρίς τεχνητές νοημοσύνες
χωρίς καν ποίηση:
ας μη σκίζουμε άλλα σύννεφα.
Ας περιμένουμε σιωπηλά / πίσω απ’ τις φυλλωσιές
ας περιμένουμε
συλλέγοντας χαλίκια:
ά γ ρ υ π ν ο ι
στο διάζωμα
ενός
δρόμου
που ολοένα
και
στενεύει.
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε