Δε γράφω για να πάρω το βραβείο ή κάποιο έπαθλο.
Ακόμα κι αν το άξιζα δε θα μου το δίνανε.
Να ‘σαι σίγουρο γι’ αυτό.
Γράφω μήπως κατά τύχη δεις πουθενά κανένα στίχο μου κι ακούσεις το παράπονο μου.
Γράφω για να υπάρχει κάτι για να βρεις, αν ποτέ αποφασίσεις να με ψάξεις.
Γράφω για να τρώει το κτήνος, μην αρχίσει πάλι να μασάει την ψυχή μου.
Γράφω για να πω όλα εκείνα που κατάπια από ντροπή ή απο θυμό. το ίδιο κάνει.
Γράφω για σένα/ για μένα.
Γράφω για την Αθήνα.
Γράφω για τ’ αδέρφια μου.
Για όλα τα αδέρφια μου.
Αυτά που φύγανε/ αυτά που μείνανε..
Γράφω για την αθωότητα μας πριν ακόμα την ενοχοποιήσουνε -έτσι- να υπάρχει μια φωνή στο σύμπαν κάπου που να την υποστηρίζει.
Γράφω για να σε υποστηρίξω.
Γράφω για να μάθω με πολλούς τρόπους ν’ αγαπάω.
Γράφω επειδή δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω.
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε