Το γαμήσι μας ήταν ιαπωνική σούνγκα
το λευκό ζυμάρι, μαζεμένο,
φούσκωνε απότομα και τύλιγε σφιχτά
το φλεβώδες κεντρί
με τη λευκή πίσσα του στην άκρη.
Ήταν μια ατελείωτη πράξη, όταν το σάλιο σα νερό,
κυλούσε από τα στόματα.
Ένα άδοξο τελετουργικό
που μούλιαζε πρόσωπα και χρόνο.
Έριξα τα κέρματα στη σχισμή του μηχανήματος-
δυσωδία γύρω
μερικές ομπρέλες κλείνουν
άλλες, απ’ την αρχή κλειστές.
Μια χούφτα κέρματα
που πήγε χαμένη γιατί
όλες οι σχισμές καταπίνουν τα πάντα.
Ενδέχεται να μην ενδιαφέρεται κανείς
γι’ αυτό που έπειτα επιστρέφεται
απ’ το μίζερο μηχάνημα.
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε