Κι έχω αν είχα ποτέ
Αυτή τη περίφημη βυσσινί μαρμελάδα
Σε κάποιους είναι αίμα από μέσα τους
Την απλώνω σε όλη την έρημο που ξέρω
Αν ποτέ ήμουν εκεί
Φυσούσε στάχυα και μέσα σε τρίγωνα που η άκρη τους δείχνει τη γαλήνη και κάτι που μοιάζει με νύχτα
Θα έλεγα αν ήμουν εκεί
Διανέμω τη μαρμελάδα σε όλο το μπισκότο της ερήμου
Τα κίτρινα φώτα με πιέζουν για ανάμνηση
Αλλά έχω μία προς το μέλλον
Δείχνει το βυσσινί να κυλάει καλά σε όσους ξέρουν
Αλλά νύχτωσε τα στάχυα είναι μία στοιβάδα τώρα
Ξεκινάει από την άκρη της φύσης που δεν της έχω μιλήσει
Ο τρόπος που σωπαίνει μου αρέσει
Το βυσσινί το σκέφτομαι πάνω στα πράγματα
Άλλη είναι η ώρα
Κάποτε είμαι δέντρο που ανοίγει την καρδιά του
Απόψε και ποια άλλη ώρα
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε