Ονομάζω
θεϊκό
την αγάπη
που τρέφω
για ένα
βρώμικο βάλτο,
ποίηση
την προφητεία
ενός παιδιού
για τον γέρο
που θα μας
σώσει
όταν πια
ο πόλεμος
εισέλθει
στην τελευταία περιφέρεια.
Και λούζονται από ιδρώτα
οι έσχατοι, μα
ούτε ένας δε φτάνει πρώτος
και λούζονται οι δρόμοι με φίδια
μα ούτε ένας από ‘μας
δεν κουβαλά
μαζί του όπλα.
Στους κρυμμένους
κάτοικους
του βάλτου αυτού
πίστη υπόσχομαι.
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε