τι
θυμάμαι απ’ τους παλιούς καλούς καιρούς…
μαστουρωμένος, μια φορά έφαγα τρεις μπάλες παγωτό
μαστουρωμένος και ήταν ό,τι καλύτερο
καλύτερο απ’ τον πύργο του Άιφελ
καλύτερο από ζεστό σεξ, μισοκοιμισμένος
νωρίς κάποιο πρωινό.
και μια φορά, μαστουρωμένος…
τόσο μαστουρωμένος που δεν έφτασα αυτό το πικ
ποτέ ξανά. ευτυχισμένοι, η γυναίκα μου & εγώ
να κειτόμαστε ξαπλωμένοι μέσα σε μια λιμνούλα
σε ένα απίστευτα πράσινο πάρκο
κάτω από ένα θεϊκά μπλε ουρανό
τα πουλιά να κάνουν
σχήματα κολυμπώντας πάνω στο νερό,
ο ήλιος να κεντάει σημάδια πάνω στα φύλλα, μικρές σκιές
να κολυμπάνε στο πρόσωπο & στα χέρια της & αυτή να λέει – Μωρό μου, Νιώθω
τόσο όμορφα.
τόσο όμορφα…
αυτά συνέβησαν δύο φορές
τα υπόλοιπα ήταν τίποτα, ή και
ακόμα λιγότερο.
και ο πόνος είναι ακόμα εδώ.
μετάφραση: Φώντας Φ.
Το σκίτσο είναι από την πρώτη έκδοση του Heroin Haikus του συγγραφέα
Μπολ Φυστίκια 
Σχολιάστε