OCD

ten cutup poems

1.
Τράβηξε για τη βάρδια του
μ’ ένα γιαπωνέζικο χαϊκού στα χείλη
και στη σκέψη εκείνο το σπουργίτι
που κάθε νύχτα πίνει νερό απ’ τη
χούφτα του
το βήμα του το δίχως χνάρια
ηχεί στο βάθος

2.
Θρόισμα
οι φυλλωσιές απλώνονται
κελαρυστά ποτάμια
ο κύκνος στη λίμνη
τ’αηδονιου το φτερούγισμα κι η λαλιά
παίξε αέρα
με τα φύλλα
το ρόδο
το αηδόνι
με τα βέλη που ένα τους
τρυπά το ελάφι
γαλήνη
γαλήνη

3.
Αισθάνομαι πληρότητα
ξέροντας πως η αγωνία
θα με περιμένει να την ξεδιψάσω
κάθε που το στομάχι μου χύνεται
πάνω από τη λεκάνη

4.
Άλικος ανθός η γλώσσα σου
κι η φωνή σου το όνομα μου όταν προφέρεις
το βάφει ρόδινο

5.
Νιώθει να φέγγει το πρώτο φως
πάνω στο άγριο πρόσωπο του
ατενίζει για μια στιγμή τον
έρημο τόπο
τα μάτια του όμοια με μάτια ερωτευμένου
διψασμένα για δάκρυα και φαρμάκι
το σύνθημα ήχησε σήκωσε τα σπασμένα πόδια του
και πήρε το δρόμο προς το φυλάκιο
ήταν η ώρα του για σκοπιά
έφυγε σφυρίζοντας μια πένθιμη μελωδία
γλίστρησε σε μια αχτίδα και πέφτει
δεν τον θάψανε μνήμα
του το φως

6.
Είναι τ’ Αγίου Σεβαστιανού
είμαστε μαζί
τα χείλη σου φιλησανε τα χείλη μου
και τα χέρια σου
με μαστίγωσαν
με φιμωσαν
τα χέρια σου άφησαν τη σάρκα μου γυμνή
στο ασύλληπτο του πόνου
σαν παιδί ορφανό από μητέρα

7.
Μαζεύω πληγές
αγγίζοντας σε με την άκρη των δακτύλων
το κορμί μου γέμισε ρωγμές
μάζεψα όσες πιο πολλές μπορούσα
Η ανάγκη εν τέλει είναι πιο ισοπεδωτική
από τη θέληση

8.
Ο δεσμός του με το χαμό
γίνηκε χάσμα βαθύ
κι εκείνος
στο σκοτάδι έσβησε σιωπηλά

9.
Χτες ελπίδα
Σήμερα σιωπή
Αύριο στάχτες

10.
Χαμηλώνει το βλέμμα του
το βήμα σέρνει
Μεγαλώνει
Έτσι μεγαλώνει
Πέτρινος