Το όνομά μου
Το όνομά μου γράφει τη φρίκη
και την αρρώστια
εκατοντάδων χρόνων τώρα
Τα εμβρυακά μου ερεθίσματα
ηλεκτροσόκ και αγωνία
Κατούρησα στην κολυμπήθρα μέσα
κι από τότε μόνο οξύ πίνω
Τα εφηβικά άγχη, οι έρωτες κι οι
απορίες…
Καπνισμένη κάνη, μπαρούτι και θολούρα
Ψημένοι εγκέφαλοι, τρύπια στομάχια,
ξεραμένο στόμα
κι η διαστροφή μας που επιμένει την
ηδονή να μη θέλει.
Να μη με θέλεις,
είναι ο εφιάλτης που με κρατάει
ξύπνιο
Ίσως κάποτε να κοιμηθούμε ξανά.
Μπολ Φυστίκια 